'Duuk z'n ogen staan goed', hockeyvader Telgenkamp vol zenuwen voor dé finale (2024)

© Eigen foto

RTL

Duco Telgenkamp dus. Hij ramt ballen in de goal voor z'n plezier, vooral met een verschroeiend backhandschot laat hij keepers grabbelen naar hockeyballen. Teleurgesteld trappen ze de bal terug naar het midden. Goal voor Duco. Debutant op de Spelen. Vanavond speelt hij de finale tegen Duitsland. Om 19.00 uur gaat het los.

'Het toernooi der toernooien'

Ook dit toernooi scoort hij geregeld. In de halve finale nog de 4-0 tegen Spanje. Hoe is scoren op de Spelen eigenlijk? "Ja, vet", zegt Duco na afloop. Kort, krachtig. "Dat is wel een antwoord dat goed bij hem past ja", zegt zijn vader.

Vader Maurits is - uiteraard - apetrots op zijn zoon. Voor het eerst dus op de Spelen, en zijn vader ook. Ze maakten al EK's, WK's en wat dan ook mee, maar dit? "Het is echt het toernooi der toernooien. Een geweldige sportbelevenis, met niets te vergelijken", zegt Maurits.

'De Spelen zijn eigenlijk heel maf'

Het is voor hemzelf ook heel anders dan anders, geeft Duco toe. "Het is echt een heel ander toernooi. Ik vind het altijd heel irritant als mensen dat zeggen, maar het is echt zo. Je moet het beleven om te snappen."

Na de halve finale kwam Duco voor de camera van RTL Nieuws:

Het zit hem in het publiek, in de omgeving, eigenlijk is niets hetzelfde als normaal. "Het is heel maf, je zit in een dorp met allemaal atleten, en je komt er alleen altijd om te spelen", zegt Duco. "Echt heel bijzonder om mee te maken en we spelen ook nog eens fantastisch."

Vraag zijn vader naar het karakter van Duco en je krijgt dit antwoord: "Heel enthousiast, een jonge-hond-hockeyer, en soms een schavuit. In het veld dan hè." Duco is zelfs zo fanatiek, dat hij zich in de strijd om de landstitel voor een bal gooide en bewusteloos raakte. "Dan schrik je je echt een hoedje. Hij waggelde uiteindelijk echt naar de kant. Maar het laat wel zijn wil om te winnen zien."

Het is een cliché, maar bij Duco meer dan waar: hij kreeg het hockeyen met de paplepel ingegoten. Samen met pap en mam naar de club, na afloop nog even samen hockeyen, en soms de sticks achterin de auto om samen te spelen. Vader en moeder Telgenkamp hockeyden zelf ook. "Recreatief niveau", zegt Maurits. "Maar we vinden het allemaal heel leuk."

Kleine Duco had talent, dat zag vader meteen

Maurits: "We deden altijd een spelletje. Dan waren er nog twee minuten te gaan, en moest Duco verzinnen wat hij ging doen. Welke actie hij ging maken, en hoe hij ging scoren. Vaak moest dat dan met een juichmoment erbij."

Vader Maurits had het al snel door: Duco had talent. "Ik zag dat er wat aan de hand was. Hij had plezier, vond het leuk, en wat vaak gebeurt is dat je er dan beter in wordt, want hij ging het heel vaak doen. Van HGC in Wassenaar ging hij naar HDM, en nu bij Kampong in Utrecht. En hij is pas 22."

Corona was lastig: 'Waar doe je het voor?'

Was het altijd makkelijk? Nee. De coronatijd kwam voor Duco op een heel lastig moment. Stel maar voor: je bent 18, je carrière begint net, en alles gaat dicht. "Dan sta je in januari in de kou te trainen, maar er zijn geen wedstrijden, waar doe je het dan voor?"

Duco overwon die fase, bleef vechten, strijden, zoals hij het zelf zegt. Dat doet hij met Liena aan zijn zijde. "Echt een heel lieve meid, die hem goed steunt", zegt zijn vader. "Ze was ook toptennisser, dus ze begrijpen elkaar goed."

Boksen als uitlaatklep

Wie Duco een beetje beter kent, weet dat hij in zijn vrije tijd graag de bokszak opzoekt. "Boksen vindt hij echt heerlijk", zegt zijn vader. "Het is een grote uitlaatklep voor hem. Alles met een balletje vindt hij geweldig, maar dat ook."

Leuk allemaal, maar morgen toch echt alle ballen op de hockeyfinale op de Spelen. Zijn eerste Spelen, en dan meteen goud? Vader Maurits hoopt het, met moeder Maud, zus Eva (20) en broer Hugo (16) aan zijn zij. Maurits zit in ieder geval op het puntje van zijn stoel. En misschien wel er voorbij.

Te wachten op dat ene ziedende backhandschot van zijn zoon. Eindigend in de kruising.

Lees meer over